Onlangs bracht de gemeente Amsterdam een rapportage uit over ‘meisjes in de gevarenzone’. Journaliste en zelfstandig onderzoeker Margalith Kleijwegt sprak voor deze rapportage met vele kwetsbare meisjes, hun ouders, hulpverleners en politie. Het resultaat? Een ontluisterend beeld van minderjarige meisjes die slachtoffer worden van uitbuiting en seksueel geweld.
Ik citeer uit het rapport:
Er passeert een meisje op een scooter, de straatcoach heeft aanwijzingen dat zij andere meisjes zou aansporen om betaalde seks te hebben. Via haar krijgen mannen tientallen foto’s onder ogen. Eenmaal gekozen wordt er een hotelkamer geboekt.
En:
Ze legt uit dat veel meisjes aan de drugs zijn, en die gewoonte kost een paar centen. ‘Met het verrichten van seksuele handelingen verdienen ze tenminste geld.’
Kleijwegts rapport is er een over misbruikte meisjes, doodongeruste ouders en hulpverleners die het voor hun ogen zien gebeuren. Een rapport over afpersing, ruilseks, intimidatie en misbruik. Over jonge levens die kapot worden gemaakt. Over problematiek die alleen maar toeneemt.
Ver van ons Friese bed? Zéker niet. De verhalen die de onderzoekster heeft opgetekend, zijn van alle steden, van alle provincies. Dit is geen Amsterdams probleem, dit is een probleem van heel Nederland. Ja, ook van Friesland. Ook binnen onze provinciegrenzen worden kinderen geronseld om seks te hebben met volwassen mannen. Ook hier worden jonge meisjes gechanteerd met de naaktfoto die ze zelf in een opwelling naar hun ‘vriendje’ stuurden. Ook hier belanden kwetsbare meisjes in netwerken van misbruik. En ook hier lukt het ons niet om deze meiden te beschermen en ze uit die netwerken te halen.
Om ze te kunnen helpen, moeten we deze meisjes beter leren begrijpen. Wat maakt dat een meisje van vijftien haar eigen verjaardagsfeestje verlaat als ze wordt gebeld door een man die seks van haar eist? Wat maakt dat deze meisjes het normaal zijn gaan vinden dat ze worden mishandeld? Wat maakt dat ze zich in beginsel voelen aangetrokken tot netwerken waarin drugs, diefstal en betaalde seks de normaalste zaak van de wereld zijn?
Vanuit begrijpen en verantwoordelijkheid nemen, kunnen we handelen. Effectieve programma’s ontwikkelen en inzetten die ervoor kunnen zorgen dat deze meiden op een gezonde manier uit een destructief netwerk kunnen stappen. Dit vraagt om een stevige inzet en investering van ons allen. Nu plaatsen we kinderen die ernstig gevaar lopen nog veel te vaak in een jeugdgevangenis, een plek waar ze nooit beter uitkomen dan ze erin gingen.
We zullen het beter moeten doen voor deze meisjes. Betere hulp, eerdere hulp, effectievere hulp. En niet op gemeentelijk niveau (want criminele netwerken houden zich niet aan gemeentegrenzen), maar lándelijk.
Amsterdam én de rest.
Linda Terpstra
Linda Terpstra is voorzitter van de raad van bestuur van Fier; landelijk expertise- en behandelcentrum bij geweld in afhankelijkheidsrelaties. Iedere maand schrijft ze een column voor het Friesch Dagblad.
bekijk de gepubliceerde column in Friesch Dagblad, dd. 12 maart 2020
