Ik heb vaak het idee dat er gestigmatiseerd beeld is van de meiden binnen Fier. Eerlijk is eerlijk, ik had ook een bepaalde verwachting, maar om heel eerlijk te zijn; ik had geen gelijk. Je hebt hier echt een heel breed scala aan meiden en ik wil jullie graag beeld geven over hoe het er dan hier uitziet. Het is een diverse samenstelling die uiteindelijk vaak wel ‘kloppend’ is. Het komt zelden voor dat er echt een ruzie is. Daar verbaas ik mij soms heel erg over, want gek zou het niet zijn met allemaal meiden met een eigen rugzak. Ik heb een afgunst gecreëerd naar het begrip ‘Fier-meisje’ dat ik hoorde toen ik vrijwilligerswerk deed buiten Fier. En dit is waarom.
De eerste dag dat ik hier was waren er vijf andere meiden op de groep. Bijna iedereen met een andere etniciteit en eigen cultuur. We aten die avond onder andere gebakken banaan en ik wist niet wat mij overkwam. Aan tafel was iedereen druk aan het praten. De één in het Nederlands en de ander in het Engels. Ik was – en ben nog steeds – graag op mijn kamer, maar ik ken ook meiden die een hekel hebben aan ‘kameruur’. Daar tegenover heb je meiden die staan te popelen tot ‘theemoment’, maar net zo goed meiden die een zucht slaken als er op de deur wordt geklopt voor nog een groepsmoment. Op school hier heb je een aantal die rustig aan het werk zijn en anderen die moeite hebben met stilte.
Op de groep merk ik ook wel dat er een grote diversiteit is in kook- of schoonmaakvaardigheden. De één heeft nog nooit een bed opgemaakt en de ander kookt al tien jaar voor het hele huis. We leren elkaar veel en proberen zo ieder te ontwikkelen. Ook hierdoor ontstaan er af en toe grappige momenten; meiden die het verschil tussen een courgette en komkommer amper zien of kip rauw uit de oven halen. Gelukkig koken wij altijd met twee mensen samen en kunnen we elkaar zo assisteren.
Toen ik hier nog niet was geweest dacht ik ook dat Fier alleen voor vrouwen en meiden was, maar ook daarin had ik geen gelijk. Er verblijven ook jongens op de jongensgroep en er zijn net zo goed jongens die therapie krijgen bij Fier. Alle leeftijden zijn welkom en alle meiden, vrouwen, jongens, mannen en alles wat ertussenin valt ook. Het enige aanknopingspunt is dat we allemaal te maken hebben met geweld in afhankelijkheidsrelaties.
Al met al is er een enorme diversiteit. Dit maakt het leven hier nooit saai. Mocht er ooit een financiële crisis komen waar Fier ook in ondergedompeld raakt; dan kunnen we nog een serie beginnen. Dit gaat volledig in tegen de anonimiteit waar veel meiden in komen te zitten zodra ze de poorten van Fier in komen, maar met geblurde gezichten en vervormde stemmen is ‘Keeping up with Fier’ wellicht nog een goed noodplan in de volgende recessie.
– Sahar
Sahar verblijft bij al enige tijd bij Fier en is een echte aanpakker: ze helpt waar ze maar kan. Vanwege de coronamaatregelen heeft ze meer vrije tijd en die wil ze nuttig besteden. Daarom besloot ze op eigen initiatief een blog bij te houden over het leven op de groep bij Fier.