‘Ik ben 27 jaar en woon met mijn vriend en twee katten in Friesland. Ik maak graag muziek en studeer psychologie. Daarnaast werk ik als ervaringsdeskundige. In deze blog deel ik mijn herstelproces. Lees snel verder!’
Maart 2012:
Na twee jaar dagelijks onder invloed te zijn geweest, ben ik nuchter. Ik lig in bed op de detox-afdeling van Verslavingszorg Noord Nederland (VNN) en alles wat ik zo hard heb geprobeerd niet te voelen komt terug. Een waterval aan beelden van dingen die ik was vergeten. Al die mannen, al die gekke dingen die ik heb gedaan. Wat ben ik een slecht mens! Ik voel. Alles tegelijk. Verdriet, schaamte; ik duik in elkaar, schuld, ik heb alles kapot gemaakt! Mijn lieve ouders. Ik heb hun leven ook verwoest! Ik ben boos. Nu pas zie ik dat die mannen gewoon misbruik van mij hebben gemaakt! Ik krimp in elkaar en probeer me zover op te krullen dat ik niet meer besta.
Als ik aan dit moment terugdenk, zie ik moed. Dit is het moment dat ik ervoor heb gekozen niet te vluchten, maar te blijven. Hier begon mijn herstelproces.
Herstel
Herstellen is niet hetzelfde als genezen. Als je griep hebt gehad, word je daarna helemaal beter. Als je een trauma hebt meegemaakt, zal dit altijd onderdeel van je blijven. Maar je kunt wat je hebt meegemaakt wél een plek geven. En hoewel het altijd een deel van je zal blijven, kun je een leven opbouwen voor jezelf waarin jij je gelukkig voelt. Je kunt de regie terugpakken over je leven.
Voor mij voelde het alsof ik een puzzel was die door elkaar was geschud. Tijdens mijn herstel heb ik die stukjes weer aan elkaar gelegd zodat het weer een geheel werd. Ik begreep waarom ik de dingen had gedaan zoals ik ze had gedaan. Dat gaf rust en ook een stukje acceptatie. Ik was geen slecht mens, ik had erge dingen meegemaakt en als reactie daarop heb ik gekke dingen gedaan. ‘Een kat in het nauw maakt rare sprongen’, zei een vriendin eens tegen mij. Die uitspraak is me altijd bijgebleven.
Juni 2014:
Het is een warme dag en er woedt een strijd in mijn hoofd. Ik heb net een herbeleving gehad en als reactie daarop mijn vriend abrupt de deur uitgezet. Ik voel me vies, ik wil niets voelen en begin te poetsen. ‘Ik kan toch wel gewoon normaal doen?!’, denk ik de hele tijd. Ik schaam me over het feit dat ik mijn vriend de deur uit heb gezet, terwijl hij eigenlijk niks verkeerd heeft gedaan. Telkens schieten die beelden door mijn hoofd.
Een paar weken later kreeg ik de diagnose Post Traumatische Stress Stoornis: PTSS. Door de uitleg van mijn psycholoog over trauma’s en door te praten over alles wat ik heb meegemaakt leerde ik mezelf steeds beter kennen en begrijpen. EMDR hielp mij om de ergste traumaklachten kwijt te raken. Nu ik mezelf beter ken en begrijp, weet ik bijvoorbeeld dat de boosheid richting mijn toenmalige vriend niet écht naar hem gericht was, maar te maken had met de dingen die ik heb meegemaakt in het verleden. En die gedachte ‘dat ik mij niet moet aanstellen’, die hoort ook bij de herbeleving. Inmiddels weet ik dat het niet helpt om boos te worden op mezelf of te denken dat ik me aanstel. Ik kan beter lief voor mezelf zijn en de gevoelens toelaten. Die gevoelens zijn er nu eenmaal. Dat hoort bij de PTSS.
Met vallen en opstaan
Vanaf het moment dat je herstelproces begint, gaat het niet alleen maar beter. Het gaat met vallen en opstaan. Het is belangrijk om je doel voor ogen te houden en telkens als je een mindere dag hebt de dag daarna weer op te staan en er weer het beste van proberen te maken. Veerkracht, that’s the key!
Gelukkig had ik mensen die er voor mij waren, mijn ouders in het bijzonder. Ze hielpen mij doorzetten, luisterden naar mij, motiveerden mij en hielpen mij herinneren waarvoor ik het eigenlijk deed. Ik realiseer me dat niet iedereen zulke mensen om zich heen heeft. Daarom bestaan er gelukkig lotgenotengroepen en projecten zoals het ‘big sister’-project bij Fier.
Doel om naartoe te werken
Naast veerkracht en mensen die je kunnen steunen op je pad, is hoop ook heel belangrijk. Het gevoel dat het beter wordt en dat je het ergens voor doet. En het hebben van een levensdoel. Wat geeft jouw leven zin? Waar ga je naartoe? Zo heb je een doel om naartoe te werken.
Mei 2015:
Ik ben met mijn begeleidster van VNN in gesprek en vertel haar dat ik ervan baal dat ik alleen mijn vmbo-tl-diploma heb gehaald. Wat moet ik nu met mijn leven?. ‘Wat zou je willen?’, vraagt ze. Veel gestudeerd heb ik niet, maar ik heb wel altijd het gevoel dat ik heel veel levenservaring heb. Daar zou ik wel graag wat mee willen doen.
En toen kwam ik erachter dat daar een opleiding voor bestond! ‘Ervaringsdeskundige’ word je dan. En ik besloot ervaringsdeskundige te worden. Zo kan ik mijn levenservaring inzetten om anderen te ondersteunen in hun herstelproces. Het is bijzonder om te merken dat het delen van mijn ervaring bij kan dragen aan het herstel van een ander. Dat maakt dat ik al die ervaringen dus niet voor niks heb meegemaakt. Ik kan me goed inleven in anderen die soortgelijke dingen meemaken. Op die manier kan ik er voor ze zijn. Soms door écht te luisteren, soms door iemand te helpen met het behalen van doelen en soms door iemand een spiegel voor te houden. Maar boven alles hoop ik dat ik cliënten van Fier hoop kan bieden door het delen van mijn ervaring en herstelproces.
Juli 2018:
Het is een warme zomerdag. Samen met mijn vriend zit ik in de tuin. Ik heb net een heerlijke Mexicaanse salade gemaakt voor ons. Ik neem een slokje van mijn desperado, ik kijk hem aan en zeg ‘wat hebben wij het toch goed’, en ik meen het. Dat is het moment dat ik me realiseer dat het goed gaat met me. Ik heb een leuke baan als ervaringsdeskundige, dus ik doe wat ik leuk vind. Ik heb goed contact met mijn vrienden en familie en ik voel me vrolijk. Tussen mij en mijn vriend gaat het goed, ons contact is liefdevol, zo anders dan vroeger. Als ik er te lang bij stil sta dat het zo goed gaat, word ik zenuwachtig en krijg ik het gevoel dat elk moment de hel kan losbarsten. Maar het gebeurt niet, in elk geval het afgelopen jaar niet.
Dit is mijn herstelproces. Hoewel het eindeloos lijkt te duren, best hard werken is en echt niet altijd makkelijk. Er komt een moment dat jij je realiseert dat het goed gaat op alle gebieden in je leven! Terwijl je had gedacht dat dit voor jou niet mogelijk was. Zo is het in elk geval voor mij gegaan.
Fier werkt met ervaringsdeskundigen. Het kan voor cliënten prettig zijn om te praten met iemand die iets vergelijkbaars heeft meegemaakt. Dat zorgt voor herkenning en biedt hoop. Daarnaast helpen de ervaringsdeskundigen Fier om organisatievraagstukken te bekijken vanuit het cliëntenperspectief.
