‘Een aantal meiden in de bakkerij vroeg op een gegeven moment iets heel bijzonders aan me: of ik hun oma wilde zijn’, zegt Thea lachend. ‘Ik zei dat ik al vier kleinkinderen had, maar dat ik bij Fier hun oma wel wilde zijn. Ik denk dat ze het soms wel leuk vinden om met een ouder iemand te kunnen praten.’ Jenny: ‘Ze komen in de bakkerij om even hun verleden te vergeten, dat is eventjes weg op dat moment.’
Jenny begon zeven jaar geleden als vrijwilliger en gaf toen taalles aan individuele cliënten, vanwege haar achtergrond in het onderwijs. Na een tijdje stopte dat en werd er gestart met een kleine bakkerij, gewoon in de keuken van de kantine van Fier. ‘Dat is na een aantal jaren een stuk professioneler geworden, met alle professionele apparatuur die erbij is gekomen en natuurlijk de twee leermeesters die veel ervaring in het bakken hebben.’
Thea werd vier jaar geleden vrijwilliger bij Fier, nadat ze met pensioen ging. Haar dochter, die toen bij Fier werkte, vertelde haar over de bakkerij en Thea was gelijk enthousiast. ‘Ik heb m’n hele leven op kantoor gewerkt, dus ik dacht, nu wil ik wel eens wat anders.’ Daar is Jenny het mee eens. ‘Ik wilde eindelijk eens wat dóén, de handen uit de mouwen steken.’
‘Ik heb een tijd in Heechterp-Schieringen gewerkt, een wijk in Leeuwarden, als officemanager, gastvrouw en de steun en toeverlaat van de bewoners’, legt Thea uit. ‘Ik was geen hulpverlener, maar toch kwamen er mensen die alleen met mij wilden praten en niet met mijn jongere collega’s die wél in de hulpverlening zaten. Blijkbaar kun je toch op een andere manier contact met mensen leggen als je wat ouder bent dan zij.’
‘Een aantal meiden vroeg of ik hun oma wilde zijn’
‘Zo was er in de bakkerij eens een meisje dat met niemand samen wilde werken. Ik ben toen naast haar gaan zitten, zonder iets te zeggen. Op een gegeven moment kwam ze wel los en zei ze dat ze alleen met mij wilde werken. Toen we eenmaal in de bakkerij stonden, ging ze toch samen met andere meiden aan de slag. Ze moest even dat vertrouwen hebben’, zegt Thea.
‘De meeste vrijwilligers staan niet samen met andere vrijwilligers in de bakkerij, maar wij zijn toevallig altijd met z’n tweeën op de woensdagochtend.’ Zodoende werden Jenny en Thea een begrip in de Blooming Bakery. ‘Dat maakt het wel extra leuk, we kunnen een beetje met elkaar sparren samen.’
Jenny vertelt over de functie die Thea en zij in de bakkerij hebben voor de cliënten: ‘Onze rol is niet om naar hun verleden te vragen, alleen als ze zelf de behoefte voelen om het er even over te hebben, dan bieden wij ook een luisterend oor. Dat is wel het minste wat we kunnen doen.’
Jenny en Thea zijn vrijwilligers in de Blooming Bakery.
