‘Het moment waarop je rationele brein uitschakelt, je niet meer langer nadenkt en helemaal opgaat in de muziek. Dát is voor mij het mooiste moment in een dans. Als professioneel danseres kan ik me geen leven zonder dansen voorstellen. Voor mij is het alles: mijn uitlaatklep, een manier om mijn gevoel te uiten. Als ik dans verbind ik me met het moment, met het nu. En met anderen; het publiek en mijn mede-dansers.
Via een andere choreografe hoorde ik over Fier. Zij had als eens wat gedaan tijdens de Summerschool en vertelde me over de doelgroep en hun problematiek. Dat ben ik nooit vergeten. In mijn achterhoofd was er steeds een stemmetje dat zei: voor die jongeren wil ik ooit nog eens wat betekenen. Uiteindelijk heb ik een serie van tien danslessen gegeven aan een groep meiden die bij Fier verblijven. Dat was niet alleen een sprong in het diepe voor mezelf, maar ook voor hen. Ook zij stapten in een onbekend avontuur. Ze stelden zich open voor iets totaal nieuws, en dat op een moeilijk moment in hun leven. Hoe moedig is dát?
In het begin twijfelde ik enorm. Hoe begin ik? Vinden ze het wel leuk? Het was echt even zoeken en aanpassen. Steeds maar weer kijken: wat gebeurt er op dit moment en wat heeft de groep nu nodig? Gaandeweg kwamen we steeds meer los met z’n allen, er ontstond een groepsgevoel, en we begonnen elkaar meer en meer te vertrouwen. Door het contact dat er was, ging ik inzien dat wat
we samen deden van betekenis was. Tijdens een van de lessen liet ik de meiden vrij over de vloer rollen. “Heerlijk”, zei een van hen. “Dit voelt als de jeugd die ik nooit heb gehad.” Dat vond ik bijzonder mooi. Het laat ook zien wat dans doet: het brengt gevoelens naar boven – niets is goed of slecht.
Wat me het meest geraakt heeft aan deze groep meiden, was hun veerkracht. Na alle ellende die ze hebben meegemaakt, toch maar weer opstaan. En nog steeds een groot hart hebben. Voor mij was dat enorm inspirerend en een les die ik de rest van mijn leven met me meeneem. Of ik nog iets tegen deze meiden zou willen zeggen? Ja, het klinkt heel cheesy, maar: vertrouw op jezelf. Je kan zo veel meer dan je denkt. Blijf – hoe dan ook – in jezelf geloven. Dat is niet altijd simpel, maar door met compassie naar jezelf te kijken kom je een heel eind.’
Noa werkt bij een dansgezelschap in Leeuwarden.
