Het verhaal van Rob

Foto van Rob

‘Mijn eerste echte loop was de 4 Mijl van Groningen. Tachtigduizend mensen langs de kant, wát inspirerend. Vanaf toen ben ik steeds meer kilometers gaan maken. Ik deed een aantal marathons, maar had nooit beseft dat je nóg verder kon lopen. Totdat ik iemand zag die de Elfstedentocht in twee dagen liep. Hé, het stopt dus niet bij 42 kilometer. Ik liep een keer vijftig kilometer en dacht: misschien kan ik nóg een stukje verder. En zo kwam ik in de wereld van het ultra-lopen terecht. Intussen is de verste afstand die ik heb gelopen honderddertig kilometer. Inderdaad: hardlopend. De truc is dat je gewoon wat langzamer loopt, zo houd je het langer vol. Bij ultra-lopen is de afstand belangrijker dan de snelheid. Het gaat erom dat je geniet van een mooie tocht.

Het liefst loop ik in de natuur. Door het bos, de modder en de weilanden. Laatst nam ik de trein naar Stavoren en liep ik langs de kust naar Ferwert, een tocht van zo’n honderd kilometer. Daar doe ik dan zo’n elf en een half uur over. Voor mij voelt zo’n dag als een mini-vakantie; ik ben na de tijd geestelijk helemaal uitgerust. In het weekend maak ik vaak wat kortere tochten, van zo’n twintig tot vijftig kilometer – meestal met mijn hond Maya. Als ik mijn hardloopschoenen aantrek, staat ze al bij de deur. Stop ik onderweg om iets te eten of te plassen, dan rent ze rondjes om me heen: kom op, we moeten door! 

Ultra-lopen is een mentaal spel. Lichamelijk kun je heel veel hebben, het is vooral je geest die wordt uitgedaagd. Dat je tóch doorgaat terwijl je lichaam keihard nee schreeuwt. Na een tijdje wordt je wereld heel primair, je gaat op standje overleven, je reptielenbrein neemt het over en je emoties komen heel erg aan de oppervlakte – zowel positieve als negatieve. Ik ga soms door diepe crisissen, huilfases, om me een half uur later ineens weer de koning te rijk te voelen.
 
Mijn cliënten bij Fier vragen wel eens of ik nog wel kan slapen na het horen van hun heftige verhalen. Dan zeg ik altijd: hardlopen is mijn therapie. Het ruimt mijn geest op, geeft me rust en mentale kracht. Ik heb nooit het gevoel dat er dingen kunnen gebeuren waar ik niet tegen kan. Ik geloof heilig in het nut van totale ontspanning, ook voor onze cliënten, die door alle ellende soms heel passief kunnen worden. Daarom zeg ik ze ook altijd: vind uit waar je passie ligt. Dat kan hardlopen zijn, maar ook totaal iets anders. Eigenlijk geldt het voor iedereen: find your flow.’
 
Rob (49) is zorgcoördinator voor slachtoffers van mensenhandel bij Fier.

Deel dit artikel: