‘Toen ik op school naar een apart kamertje werd geroepen, wist ik gelijk dat het mis was. Ze vertelden mij dat mijn moeder was overleden, vermoord door een familielid. Mijn familie is islamitisch. In deze gemeenschap komt het voor dat mensen die de eer van de familie ‘beschadigen’ worden omgelegd. De wereld van mij en mijn zusjes stortte volledig in toen ook mijn vader werd opgepakt.
Ik had dit totaal niet zien aankomen op 12-jarige leeftijd. We stonden er ineens helemaal alleen voor. Mijn oom en tante vingen ons op, maar daar ging het al snel mis. Ik was altijd op straat aan het drinken en blowen met verkeerde vrienden. Ik had niks te verliezen en zocht mensen op die dat ook niet hadden. Daardoor deden we verkeerde dingen. Wanneer ik me kut voelde greep ik naar een fles drank en wist ik dat ik over een paar uur toch wel panja zou zijn. Dat was mijn uitweg uit alle ellende.
Ik werd al snel uit het huis van mijn oom en tante geplaatst. Ik heb in totaal op negen verschillende plekken gewoond. In pleeggezinnen, crisisopvang, open en gesloten inrichtingen, noem maar op. Ze tikten me overal op mijn vingers. ‘Je mag dit niet doen’. ‘Je doet het fout’. Daardoor werd het alleen maar erger. Niemand vroeg waarom ik mij zo gedroeg. Ze zagen mij als dat meisje met een kort lontje, een drankprobleem en verlatingsangst. Maar ik ben veel meer dan dat. Ik wilde hier verandering in brengen en ben vrijwillig naar Fier gegaan om aan mijzelf te werken. Ik wilde niet langer voor mijn problemen wegrennen en mijn angsten in de ogen kijken.
Ik heb hard gewerkt en ik weet wat ik wil bereiken. Ik wil een onafhankelijke en sterke vrouw worden. Ik was er altijd voor anderen, maar niemand voor mij. Dat gaat nu niet meer gebeuren, want ik zet mijzelf op nummer één. Later wil ik als behandelaar bij instellingen werken. Ik weet hoe het is om daar te wonen en ik wil jongeren begeleiden en motivatie geven. Wat ik dan anders ga doen? Ik ga ze niet vertellen wat ze wel en niet mogen. Dat werkt niet. Als die ene keuze goed voelt, dan moet je dat doen. Maar ik kan ze wel vertellen wat die keuze met mij heeft gedaan. En ik hoop met die ervaringen een heleboel anderen te kunnen helpen.’
Selma* (20) is cliënt bij Fier.
*Vanwege privacyredenen is er een andere naam en foto gebruikt.
